158. Słonecznik

Wczoraj skończyłam taki malutki obrazek, szybko mi się go wyszywało, przyjemnie. Nitki mi jednej zabrakło, ale poradziłam sobie, połączyłam dwa kolory i jak ktoś nie wie, to ... nie wie! Mam nadzieje, że spodoba sie osobiem dla której był wyszywany (za kaskę). Dla mnie sama przyjemność, wyszyłam obrazek, który od zawsze mi sie podobał, dostanę kasę - no raj!

Teraz bawię się w kolejne WWW (Wirtualne Wspólne Wyszywanie), ale co wyszywam i jak to wygląda to dopiero jutro pokaże, bo w środy mamy dzień kolejnych odsłon.
No muszę się pochwalić, muszę, bo w piątek w mojej miejscowości był organizowany konkurs dla dzieci, tzw. show. Moich dzieci brało udział dwoje - dziewczynka i chłopiec. Było 17 przedstawicieli różnych przedszkoli i mój wychowanek dostał wyróżnienie szczególne, były tylko dwa takie wyróżnienia i nic poza tym. Sukces, prawda? A jak zatańczył, mówię Wam, publiczność oszalała. Wykonywał układ do piosenki Johna Travolty z musicalu Grease. Był rewelacyjny. DZiewczynka, tańczyła do Rihanny, wyglądała zjawiskowo, pięknie, zatańczyła, jak prawdziwa gwiazda, ale jury zdecydowało, jak chciało. Tzn. z każdego przedszkola jeden przedstawiciel wystąpi w koncercie finałowym. Szkoda!
I tutaj mała dygresja. Konkurs polegał na nasladowaniu wykonawcy, chodziło o taniec, wygląd, udawanie śpiewu, czyli oddanie charakteru utworu. I teraz zastanawiam się, jak można pozwolić dziecku tańczyć do utworu Dody, z całym szacunkiem dla wokalistki, nie oceniam jej piosenek, bo to jej sprawa. Natomiast nikt nie powie, że jej teledyski i występy na żywo są odpowiednie dla grzecznych dziewczynek, że nie wspomnę o 6-latkach. No cóż - wybór nauczycielki i zgoda rodziców.
I jeszcze jedna sprawa, otóż Mamuśka na swoim blogu ogłosiła candy, kto chętny niech się zapisuje. Albo nie...bo moje szanse maleją z każdym zapisanym człowiekiem!!!!!!!!!!